Józef Kratko
Oprawcy Polaków » Józef Kratko
Józef Kratko (ur. 16 września 1914 w Pińsku, zm. 29 marca 2004) – oficer Ludowego Wojska Polskiego, pułkownik Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.
Pochodził z rodziny żydowskiej, syn Azriela i Bajli, brat Załmana-Zygmunta, również działacza komunistycznego.
We wrześniu 1941 jako ochotnik przyjęty został do armii gen. Andersa. Ukończył dywizyjny kurs podchorążych rezerwy przy 5 Dywizji Piechoty. Następnie pełnił służbę w armii gen. Berlinga. Do 20 maja 1944 był zastępcą dowódcy Polskiego Samodzielnego Batalionu Specjalnego do spraw polityczno-wychowawczych.
15 sierpnia 1944 wyznaczony został na stanowisko zastępcy komendanta Milicji Obywatelskiej miasta stołecznego Warszawy do spraw polityczno-wychowawczych.
Dyrektor Departamentu VII Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego w latach 1955-1956, dyrektor Departamentu Szkolenia MBP w latach 1953-1954, dyrektor Departamentu IV MBP w latach 1947-1953, szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Katowicach w latach 1946-1947, szef Inspektoratu Komendanta Głównego Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej.
Członek Komunistycznej Partii Polski, Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1969 wyjechał do Izraela. Po śmierci został pochowany na cmentarzu w Sztokholmie.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1945), Złotym Krzyżem Zasługi (1946) i Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy.